secundair logo knw 1

Foto Port of Amsterdam

Vanaf 1 januari 2025 is het lozen van scrubberwater door aangemeerde zeeschepen verboden in de haven van Amsterdam. Met dit besluit is Amsterdam de eerste Nederlandse zeehaven die deze vorm van vervuiling aanpakt. De maatregel markeert een belangrijke stap in de strijd tegen vervuiling en een voorbeeld voor andere havens in Nederland.

Scrubberwater is het afvalproduct van schepen die zware stookolie als brandstof gebruiken. Om aan de internationale regels voor zwaveluitstoot te voldoen, gebruiken veel schepen scrubbers: systemen die zwavel uit uitlaatgassen filteren. Hoewel dit de luchtkwaliteit verbetert, wordt het probleem verschoven naar de zee. Het afvalwater dat door scrubbers wordt geproduceerd, bevat schadelijke stoffen zoals zwavel, zware metalen en kankerverwekkende PAK’s. Deze stoffen worden vaak rechtstreeks in zee geloosd, wat ernstige schade toebrengt aan het mariene ecosysteem en zorgt voor watervervuiling en verzuring. 

In tegenstelling tot veel andere landen bleef Nederland lang achter in het reguleren van scrubberwater. Wereldwijd zijn er al 93 maatregelen genomen in 45 landen om lozing te beperken, waaronder verboden in havens zoals Hamburg en Antwerpen. Landen als Denemarken en Zweden hebben zelfs beperkingen ingesteld in hun territoriale wateren. Tot nu toe kende Nederland echter geen enkele beperking, waardoor het internationaal werd gezien als een achterblijver. Het besluit van het Havenbedrijf Amsterdam doorbreekt deze status quo.

Wat verandert er?
Vanaf 2025 mogen schepen die in de haven van Amsterdam zijn aangemeerd, geen scrubberwater meer lozen. Schepen hebben twee opties om aan deze maatregel te voldoen:

  • Overschakelen op schonere brandstoffen zoals diesel.
  • Het gebruik van een ‘closed-loop’ scrubber, een systeem dat het afvalwater opvangt in plaats van het direct in zee te lozen.

Hoewel de maatregel alleen geldt voor schepen aan de kade, is het een belangrijke stap tegen watervervuiling. Voor een groter milieueffect zouden de verboden uitgebreid moeten worden naar het hele havengebied en andere Nederlandse havens.

Landen als Denemarken en Zweden hebben al verboden ingevoerd voor het lozen van scrubberwater in hun territoriale wateren. Experts pleiten ervoor dat Nederland dit voorbeeld volgt en zich in internationale samenwerkingen, zoals bij de IMO en OSPAR, inzet voor strengere regelgeving voor de gehele Noordzee. Jaarlijks wordt er namelijk 490 miljoen ton scrubberwater geloosd in de Noordzee en Het Kanaal, een van de drukst bevaren zeeën ter wereld.

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Geachte mevr. Sien Kok,
alles is onlosmakelijk atomair verbonden binnen relativiteit van tijd/ruimte en eenheid geest stof, telen zonder chemie, inschakelen industrie en prive personen telt allemaal, maar denk ook even aan satellieten met hun negatieve effect op klimaat, 24/7. U geeft oude wetmatigheden een nieuw jasje. Succes, Jan Kalverdijk
Interessant. Hoe staat het met de PFAS-hoeveelheden die bij Chemelot in de Maas worden geloosd, wordt hier wel op gehandhaafd? 
Niet zo vreemd dat van die akker- en weidevogelsoorten de populaties teruglopen . Dat kan je zo hebben als je het vol zet met zonnepanelen en windturbines (birdblenders).
Dit heb ik ook nodig. Wij maken van slootmaaisel, een nieuw product, Wortelbeton, voor waterschap Rijnland. Artificiële Rietzudde, voor KRW- doelen. We hebben nog een toepassing van Wortelbeton en dat is veen maken. Daarmee werken we samen met gem Amsterdam en Waternet/AGV en VIP_NL. 
We willen een techniek ontwikkelen om de bodem omhoog te laten groeien met 1m p/jaar. We hadden al zitten denken aan dit systeem, maar ik zou graag eens willen praten over jullie ervaring of samenwerking .
@Almer BolmanEens Almer, de laatste twee kalenderjaren waren uitzonderlijk, extreem nat. En enkele jaren daarvoor extreem droog. Het lijkt er echter op dat wateroverlast eerder een reden is om in actie te komen dan droogte. De flanken van de Veluwe (en de beken aldaar) reageren zeer snel op natte en droge perioden omdat -zoals je weet - de reservoircoëfficiënt daar gering is. Daarom is mijn plan om juist niet op de flanken - dat heeft geen zin - maar op de hoge delen (daar is de genoemde coëfficiënt groot en de grondwaterstand diep) de grondwateraanvulling te vergroten, ofwel door vermindering van de verdamping ofwel door gecontroleerde (!) infiltratie van perfect voorgezuiverd rivierwater. Het doel is te bereiken dat beken en sprengen weer hóger op het massief ontspringen en langer water voeren. Dat zal een enorme boost geven aan natuur en biodiversiteit. Het kwelwater naar de beken is overigens geen infiltratiewater, het is en blijft geïnfiltreerd regenwater. Als we in hoge delen van de Veluwe water infiltreren, kiest dat een diepe, uitermate lange, langzame weg naar de randen van de Veluwe waar het pas na eeuwen - misschien zelfs millennia - opkwelt.
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.