secundair logo knw 1

Na maandenlange reparaties is de plasticvanger van The Ocean Cleanup weer op weg naar de Garbage Patch in de Grote Oceaan. Het schoonmaaksysteem is aangepast en zal de komende drie maanden worden getest.

De vangarm, die wordt voortgetrokken door een sleepboot, is vertrokken uit de haven van Vancouver in het westen van Canada. Over een dag of vijf moet de unit aankomen op zijn werkplek, ongeveer 1000 kilometer ten noordoosten van Hawaï. Daar ligt de drijvende vuilnisbelt met plastic.

De veegarm vertrok vorig jaar in september uit de haven van San Francisco voor een eerste poging, maar die mislukte. Eerst bleek dat het systeem niet snel genoeg bewoog, waardoor het opgevangen plastic weer uit de vangarm dreef. Vervolgens brak een van de uiteinden af door materiaalmoeheid.

Aangepast
Na de breuk is de veegarm in Hawaï onderzocht. Het ontwerp is aangepast en in Vancouver is daarna een nieuwe versie van de unit in elkaar gezet. Het nieuwe ontwerp maakt gebruik van een ander verbindingssysteem om de kans op breuken door materiaalmoeheid te verminderen, zei Boyan Slat, oprichter van de Ocean Cleanup, in een online-update van 24 mei. 

Door het nieuwe ontwerp zijn zware stabilisatoren ook niet meer nodig om te voorkomen dat het systeem kantelt. "We hebben de elektronica veel eenvoudiger gemaakt, veel kleiner, zodat de stabilisatoren niet meer nodig zijn", zei Slat.

Constante snelheid
Ook is de visie op de drijfsnelheid herzien. De gedachte dat het systeem sneller moet bewegen dan het plastic, geldt niet meer als enig uitgangspunt. In zijn update zei Slat dat het systeem ook zijn werk kan doen als het langzamer beweegt dan het plastic. De sleutel is een ​​constante snelheid, aldus Slat.

Om dat te bewerkstelligen zijn zes opblaasbare boeien aan de voorkant van het systeem geplaatst, die voortgestuwd door de wind het systeem snelheid geven. Als de boeien niet werken is een ‘massieve’ parachute met een diameter van 20 meter een alternatief om het systeem juist langzamer te laten bewegen.  

De komende drie maanden wordt de vangarm opnieuw getest. Als het nodig is, wordt hij aan de wal daarna verder aangepast. Het volgende systeem zal in ieder geval een factor drie kleiner zijn, aldus Slat. De versie zal ook modulair zijn om onderhoud gemakkelijker te maken. 

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

En de lozingen van de waterschappen zelf? Heeft al iemand een idee wat daar aan te doen is?
Interessante innnovatie.
Wat ik me nu afvraag met die sluitdeuren: ze moeten een faalkans hebben van iets van 10^-4 per jaar, mogelijk nog een factor 10 lager.
Hoeveel kogels heeft men laten vallen (op verschillende plaatsen) om te concluderen dat de faalkans als gevolg van een impact (25 kg bal van 22 meter hoogte lijkt me inderdaad een aardige klap geven) op een voldoende laag niveau zit?
Natuurlijk is een gat op één plek niet direct einde levensduur van deur, maar hij zal iig niet mogen bezwijken.
@Johan FliermanDe metingen van die afgelopen 120 jaar geven maar al te duidelijk aan hoeveel invloed dus de mens heeft.
Nu dan 7 miljard mensen die echt geen stapje terug willen doen.
We blijven dus al die fossiele materialen gewoon in de fik steken.
De wereld wordt daar een aardig stormachtig ruig planeetje van.
Veel succes met deze geweldige actie, samenwerken met onze buren! Maar vergeet niet dat ze in Duitsland een andere taal spreken, ook m.b.t. het water, meetmethodes, waarden en normen.